O Ames cae en Calo nun partido marcado polas decisións arbitrais (3-1)

O Ames desprazouse a Calo coa intención de levarse os tres puntos e asaltar a décima praza, e durante boa parte do encontro tívoo na man. O conxunto amiense xogou un gran encontro, moi serio, ordenado e presionando no medio, deixando case sempre só a opción do pase en longo aos xogadores do Calo B. O Ames marcou pronto, tras un despexe en semifallo do porteiro local, Roi recolleu o rexeite na frontal da área, e fixo gol cunha bonita vaselina coa perna esquerda. Pouco despois, Llello puido facer o segundo tras un bo pase de Miki por riba dos defensas. Só diante do porteiro e co balón botando, quixo picarlla coa esquerda pero o remate saíu polo lateral da meta local. Logo o Calo B fixo un par de chegadas tímidas, pero de pouco perigo. O Ames estaba ben ordenado e saía en rápidas contras. Os locais apenas inquietaron a meta de Fuentes na primeira metade, e o Ames tivo outras dúas contras con pases atrás que non acabaron de concretarse en remates perigosos. Na reanudación, o Calo B saíu máis forte que o Ames e tivo máis chegadas. O empate chegou pronto, tras unha boa internada do dianteiro local desde a esquerda, meteuse na área e o remate en semifallo, foi rexeitado por Fuentes e rematado a gol polo mediapunta local. Cinco minutos despois o colexiado entrou en xogo. Nunha xogada semellante ao inicio do primeiro gol local, Diego saíu a tapar o regate e fixo falta na frontal da área. O dianteiro local caeu, e pese a que había unha marca ben grande e ben alonxada da liña da área, Don Evaristo sinalou penalti (e pensouno, pero o reclamo dos xogadores e afeccionados locais empurrouno a sinalar os once metros e non falta como parecía sinalar a súa primeira indicación). O Calo anotou o segundo gol, e o árbitro completou a súa aventura expulsando a Fuentes, que se lamentou xurando por rozar o lanzamento, pero o árbitro non o entendeu así. El soíño provocou a tángana posterior ao segundo gol, e crispou uns ánimos que ata o momento estaban ben calmadiños. Indignante. Despois disto quedounos claro por qué o encontro comezou con certo retraso, e por qué o árbitro estivo ata quince minutos antes do encontro sen cumplir co seu cometido (redactar as aliñacións na acta, etc...) na cafetería do Calo con xogadores e directivos locais pululando ao seu carón. Tralo parón polo lío do segundo gol, Miki disparou directo desde o centro e o esférico deu no longueiro. A partir deste momento, o Ames sacou o xenio e cun home menos meneou ao conxunto local durante quince minutos de agobio, nos que só tivo que despexar sen perigo os balóns en longo do equipo anfitrión. Nese tempo, o Ames puido empatar en varias ocasións. Unha das máis claras foi unha xogada persoal de Miki, que tras regatear a varios defensores na frontal, ía rematar coa zurda, pero sentiu a incorporación de Roi pola dereita e preferiu darlle un pase. O remate foi atallado polo porteiro con apuros. Tamén o intentou Che cun disparo lonxano que saíu desviado, e Diego cunha falta lonxana que se foi por riba. Adrián e Llello vindo desde a banda ata o interior tamén fixeron varias internadas que acabaron nas mans do porteiro ou en despexes locais. O Ames tamén gozou dun par de córners, pero o gol non chegaba. Sí chegou para o bando local, que tamén se quedaría con dez, nunha contra nos minutos de desconto. Un remate raso tras xogada ensaiada nun córner, foi rozado po Diego, e colouse chorando na meta visitante. Victoria inxusta do Calo B ante un bo Ames.